کمک ‌های اولیه

کمک های اولیه مجموعه اقدامات و مراقبت ‌هایی است که هنگام وقوع حادثه صورت می‌گیرد. هدف اصلی از این اقدامات جلوگیری از مرگ، پیشگیری و جلوگیری از پیشرفت ضایعات، صدمات و عوارض بعدی و یا کاهش درد و رنج مصدوم پیش از ارجاع به پزشک و پیش از انتقال به مراکز درمانی است. این اقدامات می‌ توانند شامل اقدامات جسمی و یا روحی باشند.

اهداف و وظایف

هدف امدادگر، نجات و یا زنده ‌نگاه داشتن شخص یا اشخاص آسیب ‌دیده است. در راستای این هدف اصلی، امدادگر باید ابتدا از ایراد صدمات جدید جلوگیری نموده و جلوی شدت یافتن عارضه را بگیرد. در مرحله بعد، امدادگر موظف است تا ضمن تدارک امکانات درمانی برای بیمار و یا رساندن بیمار به محلی که این‌ گونه تدارکات در آن فراهم است (مثل بیمارستان)، اقداماتی را در حد توان برای بهبود حال بیمار انجام دهد. بنابراین مجموعه وظایف امدادگر به این شرح خلاصه می‌شود.

1) حفظ خونسردی

2) انتقال مصدوم از محیط پرخطر به محیط با حداقل امنیت (مثل انتقال به خارج از ساختمانی که دچار حریق شده‌است.)

3) روحیه دادن به مصدوم و خودداری از تضعیف روحیه وی (درصورت لزوم)

4) بازرسی راه‌های تنفسی و علایم حیاتی

5) تعیین نوع جراحات و ضایعات برای تعیین نوع اقدامات لازم

6) کنترل خونریزی داخلی و خارجی، علایم مسمومیت، شکستگی ها و سایر آسیب‌ها برحسب اولویت.

7) فراهم کردن امکان آسایش و راحتی بیمار تا رسیدن امکانات درمانی

انواع ضایعات مورد نظر امدادگر

 مهم‌ترین مواردی که نیاز به اقدام امدادگر دارد شامل این موارد هستند.

•          مسمومیت

•          بیهوشی و اغماء

•          اشکالات تنفسی و خفگی

•          مشکلات قلبی

•          خونریزی خارجی و داخلی

•          زخم‌ها

•          گزیدگی

•          شوک

•          سوختگی

•          برق گرفتگی

•          گرمازدگی و سرمازدگی

•          آفتاب سوختگی

•          آسیب‌های چشمی (اشعه‌ها، اسیدها ...)

•          شکستگی و دررفتگی استخوان

•          کوفتگی و ضرب‌دیدگی

•          عوارض عود بیماری‌های مزمن (دیابت، صرع و...)

•          آسیب‌های ورزشی

•          خودکشی‌ها و مشکلات شدید روحی